Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ!

Η επίθεση στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση που ξεκίνησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις με τις μειώσεις των κονδυλίων γι’ αυτήν, την περικοπή μισθών κι εκπαιδευτικών που υπηρετούν στα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και ως Υπεύθυνοι Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, συνεχίζεται κι ολοκληρώνεται από την τωρινή κυβέρνηση με την αφαίρεση και της λέξης «Περιβαλλοντική» από τον τίτλο των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και την κατάργηση των Υπευθύνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Σχολικών Δραστηριοτήτων των Διευθύνσεων Εκπαίδευσης.

Μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη νέα κυβέρνηση το 2015 με τη συμμετοχή μάλιστα και δύο βουλευτών (εκ των οποίων ο ένας σε υπουργική θέση) που προέρχονταν από τον οικολογικό χώρο, είχαν δημιουργηθεί σε πολλούς ελπίδες ότι θα σταματήσει ο κατήφορος της κυβερνητικής πολιτικής σε ό,τι αφορά την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Περίμεναν πολλοί ότι θα σταματούσε η μείωση των κονδυλίων για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, θα επαναφερόταν η αυτόνομη Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης που η προηγούμενη κυβέρνηση είχε υποβιβάσει σε διεύθυνση στο εσωτερικό της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, θα σταματούσε η μείωση των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και ως Υπεύθυνοι Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Σχολικών Δραστηριοτήτων στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης για την υποστήριξη των σχετικών δράσεων στα σχολεία.

Αντί αυτών, το απτό, συγκεκριμένο έργο της νέας κυβέρνησης σε ό,τι αφορά την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση είναι:

1.       Μείωση των κονδυλίων για τη λειτουργία των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης από 1.350.000 ευρώ το χρόνο (για όλα μαζί, όχι για το καθένα ξεχωριστά) που ήταν επί της προηγούμενης κυβέρνησης σε 1.000.000 ευρώ, κι αυτό παρόλο που πρόκειται για ευρωπαϊκά κονδύλια, κι όταν στην Ευρώπη τα κονδύλια για το περιβάλλον αυξάνονται!

2.       Ψήφιση νόμου για τις επιλογές διευθυντών σχολείων που δε θεωρεί πλέον ως διδακτική ούτε ως διοικητική την υπηρεσία εκπαιδευτικών σε Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Δίνει έτσι το μήνυμα στους εκπαιδευτικούς να εγκαταλείψουν τα ΚΠΕ.

3.       Μείωση των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης από 300 που έπρεπε να είναι με βάση τις επίσημες προβλέψεις σε λίγους παραπάνω από 200.

4.       Κατάργηση των Υπευθύνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Σχολικών Δραστηριοτήτων των Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, «φορτώνοντας» τη δουλειά τους (υποστήριξη των δραστηριοτήτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας και Πολιτιστικών στα σχολεία) κι αυτή στα ΚΠΕ, προφανώς στη λογική μείωσης του προσωπικού.

5.       Κατάργηση ακόμη και της λέξης «Περιβάλλον» και της φράσης «Περιβαλλοντική Εκπαίδευση» από την ονομασία των ΚΠΕ, τα οποία σχεδιάζει η κυβέρνηση να τα μετατρέψει σε ΚΕΑ, Κέντρα Εκπαίδευσης για την Αειφορία. Οι περισσότεροι πολίτες αγνοούν τι σημαίνει ο όρος «αειφορία», ενώ εσχάτως λαμβάνει ολοένα και περισσότερο καθαρά εμπορική χρήση για «πράσινο» ξέπλυμα ρυπογόνων επιχειρήσεων που καταστρέφουν το περιβάλλον, κάνουν όμως καμιά δενδροφύτευση πού και πού ή καμιά ανώδυνη «χορηγία» για να διατηρούν «πράσινο» προφίλ για διαφημιστικούς λόγους.

6.       Επιχείρηση εισαγωγής «καπέλου» και πολιτικού ελέγχου στη λειτουργία των ΚΠΕ με την υπαγωγή τους σε δυο νέες επιτροπές, μια στην Τοπική Διεύθυνση Εκπαίδευσης και μια στην Περιφέρεια, καταργώντας έτσι και την παιδαγωγική αυτονομία και ελευθερία που χαρακτήριζε αυτό το θεσμό.

Καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει αυτή την κατρακύλα, να αναθεωρήσει τις σχεδιαζόμενες αλλαγές, να στηρίξει και να χρηματοδοτήσει την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, να αυξήσει αντί να μειώσει τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σε Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης ή ως Υπεύθυνοι Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Σχολικών Δραστηριοτήτων στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, να στηρίξει αντί να καταργήσει την παιδαγωγική αυτονομία και ελευθερία της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Εάν έχουν νόημα οι διακηρύξεις περί προστασίας του περιβάλλοντος και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Σε κάθε περίπτωση, προειδοποιούμε την κυβέρνηση: Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση προέρχεται από τη ριζοσπαστική παράδοση των κινημάτων της δεκαετίας του ’60 κι αποτελεί αναγκαιότητα των καιρών, εάν θέλουμε να επιβιώσει η ανθρωπότητα σε αυτόν τον πλανήτη. Οι νόμοι δεν μπορούν να καταργήσουν τις ανάγκες των ανθρώπων, τις πραγματικές ανάγκες μιας κοινωνίας που βιώνει καθημερινά την περιβαλλοντική καταστροφή και τα ακραία καιρικά φαινόμενα να πολλαπλασιάζονται εξαιτίας της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής.