Νίκη της περιβαλλοντικής ευαισθησίας στην ΑΒΕΑ

 

Νίκη της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και των κινημάτων των πολιτών είναι η απόκτηση του ελεύθερου χώρου της ΑΒΕΑ από το Δήμο Χανίων. Διασφαλίζεται έτσι ότι δε θα τσιμεντοποιηθεί με πολυώροφες πολυκατοικίες, ξενοδοχεία και τουριστικές κατοικίες, όπως ήταν τα σχέδια, κάτι που θα έπνιγε το σχολείο και τη γειτονιά που έχει απόλυτη ανάγκη από ελεύθερους χώρους πρασίνου κι απρόσκοπτη πρόσβαση προς τη θάλασσα.

            Η νίκη αυτή της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και των κινημάτων των πολιτών έρχεται να προστεθεί στις προηγούμενες της παραχώρησης στο Δήμο Χανίων της δημόσιας έκτασης των Αγίων Αποστόλων και του Στρατοπέδου Μαρκοπούλου. Και οι τρεις αυτές νίκες έγιναν εφικτές μόνο μετά από πολύχρονη κινητοποίηση κινημάτων των πολιτών ξεπερνώντας κομματικά και παραταξιακά όρια. Κατάφεραν έτσι τα κινήματα των πολιτών, με επίμονες και τεκμηριωμένες εκστρατείες να αλλάξουν τους συσχετισμούς και στα δημοτικά συμβούλια και στην τοπική κοινωνία, ενημερώνοντας και κινητοποιώντας τους πολίτες. Η Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων στήριξε και συμμετείχε σε όλες αυτές τις κινητοποιήσεις.

            Την εποχή της πανδημίας συνειδητοποιούμε ολοένα και περισσότερο τη σημασία της ύπαρξης ελεύθερων πράσινων χώρων σε όλες τις γειτονιές για την υγεία μας, για το οξυγόνο που χρειαζόμαστε, για την ψυχική μας ισορροπία, για την αναψυχή και την άθλησή μας.

Να θυμίσουμε μόνο την πρόσφατη απαγόρευση της κυβέρνησης για «άθληση και περπάτημα μόνο εντός Δήμου κι όπου μπορεί να πάει κανείς με τα πόδια και το ποδήλατο». Η απαγόρευση αυτή ανέδειξε σε όλο της το μεγαλείο την κοινωνική ανισότητα και τη σοβαρή έλλειψη ελεύθερων χώρων πρασίνου στις περισσότερες γειτονιές των πόλεων σε όλη τη χώρα. Εκατοντάδες χιλιάδες ή κι εκατομμύρια πολίτες βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στους τέσσερις τοίχους διαμερισμάτων και σε τσιμεντουπόλεις χωρίς δυνατότητα διαφυγής.

Πρέπει λοιπόν να διασφαλίσουμε ότι θα υπάρχουν ελεύθεροι χώροι πρασίνου σε όλες τις πόλεις, σε όλες τις γειτονιές, σε απόσταση 5-10 λεπτών με περπάτημα, εάν θέλουμε όλοι οι πολίτες, ακόμη κι οι πιο ηλικιωμένοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι γονείς με τα παιδιά, θα έχουν τη δυνατότητα αναψυχής, τη δυνατότητα να αναπνεύσουν καθαρό αέρα, να καθίσουν κάτω από τη σκιά ενός μεγάλου δέντρου στις πανδημίες και στους καύσωνες που έρχονται εξαιτίας της κλιματικής κρίσης που προκαλέσαμε καίγοντας ορυκτά καύσιμα και καταστρέφοντας τη φύση.

Να προστατέψουμε το νερό

Η Παγκόσμια Ημέρα Νερού (22 Μαρτίου) βρίσκει τον πλανήτη να αντιμετωπίζει την Κλιματική Κρίση που επηρεάζει τα αποθέματα πόσιμου νερού. Η προστασία των υδάτινων αποθεμάτων είναι ζωτικό θέμα τόσο για το νερό που πίνουμε όσο και για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας όπως αυτή που συναντάμε σε σημαντικούς υγροτόπους σαν κι αυτούς της λίμνης της Αγιάς και της λίμνης Κουρνά που πρέπει να εντείνουμε τα μέτρα προστασίας τους δημιουργώντας Φορείς Διαχείρισης.

            Παράλληλα, πρέπει να αποτρέψουμε τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του νερού που επιχειρούν ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα, στα οποία αντιτίθεται ένα ισχυρό κίνημα πολιτών στην Ελλάδα και διεθνώς, έχοντας συγκεντρώσει κι εκατομμύρια υπογραφές. Απειλή για το πόσιμο νερό είναι και οι σχεδιαζόμενες εξορύξεις υδρογονανθράκων, με βάση και τις τραγικές επιπτώσεις που έχουν στο φυσικό περιβάλλον και τα υδάτινα αποθέματα σε όποιο σημείο του πλανήτη επιχειρούνται.

Πάνω από 2,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές νερό, με τραγικές επιπτώσεις για την επιβίωσή τους, για την υγεία τους, για τη διατροφή, τη γεωργία και την οικονομία.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ισχύει η Οδηγία για το Πόσιμο νερό (1998), η οποία θέτει όρια για την ασφάλεια της υγείας (για παράδειγμα, όσον αφορά την περιεκτικότητα σε μικροβιολογικούς ρύπους, μόλυβδο κλπ.). κι ακόμη αναφέρει:

·         Πρέπει να τηρούνται βασικά πρότυπα ποιότητας για το νερό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση, τα οποία ορίζει η Οδηγία.

·         Απαιτεί από τα κράτη μέλη να παρακολουθούν τακτικά την ποιότητά του με τη χρήση της μεθόδου των «σημείων δειγματοληψίας».

·         Τα κράτη μέλη μπορούν να περιλαμβάνουν πρόσθετες απαιτήσεις ειδικά για την επικράτειά τους, αλλά μόνο στην περίπτωση που αυτό οδηγεί στη θέσπιση αυστηρότερων προτύπων.

·         Η οδηγία απαιτεί επίσης την τακτική ενημέρωση των καταναλωτών. Επιπλέον, ανά τριετία πρέπει να υποβάλλεται έκθεση στην Επιτροπή σχετικά με την ποιότητα του πόσιμου νερού.

Την 1η Φεβρουαρίου 2018, και σε απάντηση στην ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών «Δικαίωμα στο νερό» (Right2Water) (την οποία υπέγραψαν 1.884.790 Ευρωπαίοι πολίτες ζητώντας να διασφαλιστεί το πόσιμο νερό ως δημόσιο αγαθό και δικαίωμα για όλους), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε πρόταση για την ανανέωση της Οδηγίας που είχε θεσπιστεί πριν από 20 χρόνια.

Η αναθεωρημένη Οδηγία προβλέπει επικαιροποίηση των υφιστάμενων προτύπων ασφαλείας και βελτίωση της πρόσβασης σε ασφαλές πόσιμο νερό σύμφωνα με τις τελευταίες συστάσεις της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. Επιπλέον, αύξηση της διαφάνειας για τους καταναλωτές όσον αφορά την ποιότητα και την παροχή πόσιμου νερού, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στη μείωση του αριθμού των πλαστικών φιαλών μέσω της αύξησης της εμπιστοσύνης στο νερό της βρύσης. Μια εκτίμηση της ασφάλειας των υδάτων βάσει ανάλυσης κινδύνου σε επίπεδο ΕΕ θα μπορούσε να συμβάλει στον εντοπισμό και την αντιμετώπιση πιθανών κινδύνων για τους υδάτινους πόρους ήδη σε επίπεδο διανομής (Σχετικά στο https://www.europarl.europa.eu/factsheets/el/sheet/74/waterbescherming-en-beheer).

Επιπρόσθετα, η αναθεωρημένη Οδηγία θα προσπαθήσει να συμβάλλει στην μετάβαση σε μια κυκλική οικονομία μειώνοντας τις απώλειες νερού και τη χρήση ενέργειας.

Μετά και τη δημόσια διαβούλευση που έγινε κι ακολουθώντας τις αρχές του Ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων, η νέα πρόταση περιλαμβάνει την υποχρέωση των ευρωπαϊκών κρατών να βελτιώσουν την πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό για όλους και να εξασφαλίσουν την πρόσβαση στις πλέον ευάλωτες και περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες (Σχετικά στο https://ec.europa.eu/environment/water/water-drink/review_en.html). 

 

Χρειαζόμαστε ανοιχτά πάρκα κι ελεύθερους χώρους

Η πανδημία κι ο πολύμηνος εγκλεισμός των πολιτών λόγω των μέτρων αντιμετώπισής της κάνουν όσο ποτέ αναγκαία τη διατήρηση ανοιχτών των πάρκων και των ελεύθερων χώρων. Ο Δημοτικός Κήπος των Χανίων, το Πάρκο Διάσωσης Χλωρίδας και Πανίδας του Πολυτεχνείου Κρήτης πρέπει να είναι ανοιχτά για να συμβάλλουν τόσο στην καταπολέμηση της πανδημίας όσο και στην ψυχική και φυσική υγεία των πολιτών.

            Το να κρατούνται κλειστοί οι χώροι πρασίνου κι οι ελεύθεροι χώροι μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει:

·         Αναγκάζονται οι πολίτες να στριμώχνονται σε λιγότερους και μικρότερους ελεύθερους χώρους, άρα αυξάνεται ο συνωστισμός των πολιτών σε λιγότερους και μικρότερους χώρους, κάτι που υποτίθεται θέλουμε να αποφεύγουμε όσο γίνεται για την καταπολέμηση της διάδοσης της πανδημίας.

·         Περιορίζονται δραστικά οι χώροι αναψυχής και χαλάρωσης για τους πολίτες, σε μια περίοδο ιδιαίτερης ψυχικής έντασης που προκαλεί ο πολύμηνος εγκλεισμός κι οι οικονομικές συνέπειες της κρίσης, όπως φαίνεται κι από επίσημες μετρήσεις και καταγραφές περιστατικών βίας κατά των γυναικών, μέσα στην οικογένεια κοκ.

·         Οι περισσότεροι πολίτες ιδιαίτερα στις πόλεις κατοικούν σε διαμερίσματα στριμωγμένοι σε μικρούς χώρους. Είναι όσο ποτέ αναγκαίο να έχουν στη διάθεσή τους χώρους πρασίνου κι ελεύθερους χώρους όπως ο Κήπος και το Πάρκο Διάσωσης Χλωρίδας και Πανίδας του Πολυτεχνείου Κρήτης.

·         Οι ιδιαίτερες συνθήκες του εγκλεισμού της πανδημίας μας καλούν ως κοινωνία να αυξήσουμε τους χώρους πρασίνου και τους ελεύθερους χώρους προσθέτοντας κι άλλους σε περιοχές πυκνοκατοικημένες όπως π.χ. η Χαλέπα.

·         Αλλά και για τη σωματική υγεία των πολιτών (που συνδυάζεται με την ψυχική υγεία) είναι απαραίτητο να υπάρχουν ανοιχτοί στη διάθεσή τους ελεύθεροι χώροι πρασίνου όπως το Πάρκο Διάσωσης Χλωρίδας και Πανίδας του Πολυτεχνείου Κρήτης για ατομική άθληση όπως πχ περπάτημα χωρίς κίνδυνο από τα ΙΧ.

·         Το κλείσιμο του Πάρκου Διάσωσης Χλωρίδας και Πανίδας θα έχει συνέπεια το συνωστισμό των πολιτών που θέλουν να αθληθούν ατομικά στο γήπεδο και τους Αγίους Αποστόλους. Παράγει δηλαδή μεγαλύτερο συνωστισμό, κάτι που ευνοεί τη διάδοση της πανδημίας

Πιστεύουμε ότι έφτασε η ώρα να αντιληφθούμε ότι η καταστροφή της φύσης μας οδήγησε στην πανδημία κι αν θέλουμε να γλιτώσουμε στο μέλλον νέες πανδημίες με τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειές τους, θα πρέπει να αυξήσουμε τους χώρους πρασίνου και το σεβασμό των ανθρώπων στη φύση..

Γυναίκες στο περιβαλλοντικό κίνημα

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου) βρίσκει την Ελλάδα αντιμέτωπη με το τεράστιο πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών και τη χαμηλή θέση της γυναίκας στη χώρα μας που την κατατάσσει στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης. Όμως η κατάσταση αλλάζει μετά την πρωτοβουλία της Σοφίας Μπεκατώρου και πολλών άλλων γυναικών να μιλήσουν ανοιχτά και να καταγγείλουν τη βία και την κακοποίηση των γυναικών.

Οι γυναίκες στην εποχή μας παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο διεθνώς και στην προστασία του περιβάλλοντος και στο κίνημα για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης (δείτε σχετικό βιντεοκλίπ). Από την Αγγλία και τις ΗΠΑ με τη Jane Goodall και την Winona Laduke μέχρι τη Σουηδία με τη Greta Thunberg, από την Ινδία με τη Vandana Shiva έως το Μεξικό με την Isela Gonzalez Diaz, από τον Καναδά με τη Naomi Klein έως τις ιθαγενείς γυναίκες που πρωτοστατούν στην προστασία του δάσους του Αμαζονίου. Ας μάθουμε για μερικές από αυτές;

v  JANE GOODALL

Η Jane Goodall είναι πιο γνωστή για την αγάπη της για τους χιμπατζήδες και την επί πολλά χρόνια έρευνα πεδίου
που έκανε γι’ αυτό το είδος. Τον Ιούλιο του 1960, ταξίδεψε από την Αγγλία στην Τανζανία και ξεκίνησε να ανακαλύψει τα μυστικά της ζωής του είδους των χιμπατζήδων. Η αντισυμβατική της προσέγγιση κι η έρευνά της μεταμόρφωσαν τις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ζώα. Το 1977, η Jane ίδρυσε το Ινστιτούτο Jane Goodall (Jane Goodall Institute), το οποίο συνεχίζει την έρευνά της σε όλο τον κόσμο. Ίδρυσε ακόμη τον οργανισμό Jane Goodall’s Roots and Shoots για να ενδυναμώνει νέους όλων των ηλικιών να κινητοποιούν τους συνανθρώπους τους και να εκπληρώνουν το πάθος τους για την προστασία της φύσης. Τώρα, η Jane ταξιδεύει στον κόσμο (είχε έρθει και στην Ελλάδα πριν μερικούς μήνες) μιλώντας για τα περιβαλλοντικά ζητήματα κι ενθαρρύνοντας την ενεργοποίηση νέων ανθρώπων για το μέλλον του πλανήτη. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ντοκιμαντέρ για τη ζωή της (https://films.nationalgeographic.com/jane-the-movie)

v  VANDANA SHIVA (1952)

Η Vandana Shiva  είναι μια Ινδή ακαδημαϊκός και ακτιβίστρια για την προστασία του περιβάλλοντος που έχει διαθέσει μεγάλο μέρος της ζωής της στην υπεράσπιση της βιοποικιλότητας. Το 1991, ίδρυσε τον οργανισμό Navdanya, ένα ερευνητικό ινστιτούτο που στοχεύει στην προστασία της ποικιλότητας και της ακεραιότητας των ιθαγενών σπόρων, ενώ επίσης προωθεί τις πρακτικές δίκαιου εμπορίου. Το ερευνητικό της Ινστιτούτο έχει αφοσιωθεί στην ανάδειξη των πιο σημαντικών ζητημάτων για την προστασία της φύσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης της εποχής μας. Συγγραφέας πάνω από 20 βιβλίων. Για τη ζωή της δείτε και το σχετικό ντοκιμαντέρ http://vandanashivamovie.com/

v  GRETA THUNBERG (2003)

Η Greta Thunberg ξεκίνησε τη μαθητική και νεανική παγκόσμια διαμαρτυρία για την Κλιματική Κρίση, όταν τον Αύγουστο του 2018 αντί για το σχολείο πήγαινε καθημερινά έξω από το Σουηδικό Κοινοβούλιο με ένα πλακάτ «Απεργία στα σχολεία για το Κλίμα», καλώντας τους πολιτικούς να πάρουν μέτρα πριν να είναι αργά, εγκαταλείποντας τα ορυκτά καύσιμα. Παρά τις ρατσιστικές επιθέσεις που δέχθηκε καθώς έχει διαγνωσθεί στο φάσμα του αυτισμού, κατάφερε να κινητοποιήσει χιλιάδες μαθητές και νέους από τη Σουηδία στην αρχή κι εκατοντάδες χιλιάδες από όλο τον κόσμο αργότερα οργανώνοντας τις Παγκόσμιες Ημέρες Δράσης για το Κλίμα μέσα από την οργάνωση – δίκτυο «Παρασκευές για το Μέλλον / Fridays For Future»

v
 WINONA LADUKE (1959)

Η ιθαγενής Αμερικανίδα ακτιβίστρια Winona LaDuke έμαθε νωρίς στη ζωή της τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Ιθαγενείς Αμερικανοί: Ο πατέρας της, ένας άνδρας από τη φυλή Objibwe από τον Καταυλισμό White Earth της Minnesota

, είχε μια μακρά ιστορία ακτιβισμού για την απώλεια της γης των Ινδιάνων που τους είχε δοθεί με συνθήκες, Αλλά μέσα στην παραδοσιακή σύνδεση της φυλής της με τη γη, είδε επίσης ένα νέο μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης και τοπικά βασισμένης, περιβαλλοντικά υπεύθυνης παραγωγής των πάντων από την τροφή μέχρι την ενέργεια. Το μη κερδοσκοπικό ίδρυμά της White Earth Land Recovery Project έχει αναβιώσει την καλλιέργεια του άγριου ρυζιού στη Minnesota, και πουλάει παραδοσιακές τροφές με την ετικέτα του «Ιθαγενής Σοδειά» (Native Harvest). Είναι επίσης συνιδρύτρια της Honor the Earth (Τιμήστε τη Γη), οργάνωσης που ξεκίνησε από Ιθαγενείς και παρέχει επιχορηγήσεις σε περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες Ιθαγενών. «Η δύναμη», λέει, «βρίσκεται στη γη, είναι στη σχέση σου με τη γη. Παρέχοντας ένα μοντέλο γι’ αυτή τη σχέση, ελπίζει ότι κι άλλοι λαοί, καθώς κι οι φυλές των Ιθαγενών Αμερικανών, θα μπορέσουν να καταλάβουν την αξία του βιώσιμου, συνδεδεμένου με τη γη, τρόπου ζωής.

Θέση αρχής η εναντίωση στην καύση των σκουπιδιών

Η Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων είναι από θέση αρχής ενάντια στην καύση των σκουπιδιών και δηλώνει τη συμμετοχή της στην πανελλαδική προσπάθεια συντονισμού και κοινής δράσης. Γι΄ αυτό το λόγο και συμμετείχε στη διαδικτυακή πανελλαδική σύσκεψη που έγινε την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021. 

Η ίδια η Ιστορία της Οικολογικής Πρωτοβουλίας Χανίων και του περιβαλλοντικού κινήματος στα Χανιά είναι συνυφασμένη με το καυτό θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Από το 1986 δημιουργήθηκε η «Οικολογική Παρέμβαση Χανίων», η πρώτη μορφή της Οικολογικής Πρωτοβουλίας Χανίων, με αφορμή το φλέγον τότε ζήτημα της ανεξέλεγκτης απόρριψης των απορριμμάτων στη χαράδρα του Κουρουπητού. Τα σκουπίδια εκεί αυτοαναφλέγονταν, αναδύοντας καρκινογόνες διοξίνες, παρασύρονταν από τα νερά της βροχής στη θάλασσα και κατέληγαν σε παραλίες χιλιόμετρα μακριά. Η αντίδραση από τους κατοίκους του Ακρωτηρίου (της γύρω περιοχής) αντιμετωπίστηκε με καταστολή και δικαστήρια, ενώ η τότε διοίκηση του Δήμου Χανίων (ΣΥΝ-ΚΚΕ) αντιμετώπισε κοντόφθαλμα θέμα, Η Οικολογική Παρέμβαση αρχικά κι η Οικολογική Πρωτοβουλία αργότερα κατέθεσαν την πρόταση για υιοθέτηση της ανακύκλωσης στη διαχείριση των απορριμμάτων, ξεκινώντας εκστρατεία για το θέμα αυτό.  Η εκστρατεία αυτή δεν έμεινε σε ανακοινώσεις αλλά προχωρούσαν τότε τα μέλη της ΟΠΧ σε συγκέντρωση χαρτιού και αποστολή του στην Αθήνα για ανακύκλωση. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1991, η διοίκηση του Δήμου αλλάζει κι η νέα δημοτική αρχή (ΠΑΣΟΚ) υιοθετεί την ανακύκλωση. Στο σχεδιασμό της ανακύκλωσης στα Χανιά, ενεργό ρόλο έπαιξε τότε ο Βαγγέλης Κατσανεβάκης, αρχιτέκτονας, στέλεχος της Οικολογικής Πρωτοβουλίας Χανίων που εντάχθηκε στη Διαδημοτική Επιχείρηση Διαχείρισης Στερεών Απορριμμάτων που δημιουργήθηκε για να αναλάβει το θέμα. Ο Βαγγέλης (που πέθανε δυστυχώς πέρσι) προώθησε εκτεταμένα προγράμματα ενημέρωσης των πολιτών κι ιδιαίτερα των νέων μέσα από τα σχολεία και πρότεινε την ανακύκλωση στην πηγή με χωριστούς κάδους κι ένα μικρό εργοστάσιο ανακύκλωσης, το οποίο θα παρήγαγε χαρτί συσκευασίας από τα απορρίμματα. Η απομάκρυνση κι αντικατάσταση του Βαγγέλη από τη θέση αυτή οδήγησε τελικά στη μη υιοθέτηση αυτής της πρότασης κι επιλέχθηκε η δημιουργία ενός εργοστασίου Διαλογής Απορριμμάτων προς Ανακύκλωση και ταφής των υπολειμμάτων με πολλαπλάσιο κόστος.

Παρόλα αυτά, τα Χανιά γλίτωσαν τότε το πρόστιμο που είχε επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, άρχισε η διαλογή των απορριμμάτων που μπορούν να ανακυκλωθούν που στέλνονται στην Αθήνα και ξεκίνησε η κομποστοποίηση των οργανικών υπολειμμάτων. Το κομπόστ της ΔΕΔΙΣΑ πλέον πωλείται σε πολύ χαμηλή τιμή σε καταστήματα, ενώ στην Παλιά Πόλη των Χανίων τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει η ανακύκλωση στην πηγή με χωριστούς κάδους. Με βάση περσινά στοιχεία της ΔΕΔΙΣΑ, 53,5% των απορριμμάτων των Χανίων πηγαίνουν για ανακύκλωση, ποσοστό που αποτελεί πανελλαδικό ρεκόρ. Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμη για να μην υπάρχουν σκουπίδια που θάβονται.

Το παράδειγμα των Χανίων χρησιμοποιήθηκε από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις της Κρήτης στην εκστρατεία τους για υιοθέτηση της Ανακύκλωσης στον περιφερειακό σχεδιασμό της Κρήτης, κάτι που επιτεύχθηκε τελικά. Όμως η κυβέρνηση ΝΔ προωθεί ένα νέο σχεδιασμό πανελλαδικά που προβλέπει εργοστάσιο καύσης απορριμμάτων στην Κρήτη, το οποίο αν συνδυαστεί με την πρόταση που επιχειρήθηκε να περάσει επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για «ενιαία διαχείριση απορριμμάτων σε επίπεδο περιφέρειας» (κι αποτράπηκε τότε), μπορεί να μας πάει δεκαετίες πίσω και στα Χανιά.

Η καύση των απορριμμάτων είναι ανταγωνιστική με την ανακύκλωση, παράγει καρκινογόνες διοξίνες και τοξική τέφρα, καλλιεργεί τη λογική της υπερκατανάλωσης και του πολίτη-καταναλωτή που δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του και παράλληλα προωθείται από μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Αντίθετα, η πρόταση της ανακύκλωσης προϋποθέτει ενεργούς, συνειδητούς κι υπεύθυνους πολίτες που πρέπει να διαμορφώνονται με εκτεταμένα προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης κι ενημέρωσης. Στις μέρες μας η εναλλακτική πρόταση διαχείρισης των απορριμμάτων απέναντι στην ιδιωτική κερδοσκοπία της ρυπογόνου καύσης είναι η μείωση, επαναχρησιμοποίηση, κομποστοποίηση και ανακύκλωση των απορριμμάτων στη λογική της κυκλικής οικονομίας, με ενεργό συμμετοχή των πολιτών.