Η καταστροφή της φύσης απειλή για την ανθρώπινη ζωή

 Αν θα πρέπει να βγει ένα συμπέρασμα από όλη αυτή την τραγωδία με τις πυρκαγιές στην Αττική, αυτό είναι ότι η καταστροφή της φύσης απειλεί ευθέως την ανθρώπινη ζωή, ενώ, αντίθετα όσοι σώθηκαν, σώθηκαν χάρη στην προσφυγή στη φύση (θάλασσα) και χάρη στην ανθρώπινη αλληλεγγύη.  Η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή πολλαπλασιάζει τα ακραία καιρικά φαινόμενα όπως οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες στην Αττική και αλλού, κι αντί να σκεφτούμε ως Πολιτεία και ως κοινωνία πώς θα την αντιμετωπίσουμε, ονειρευόμαστε εξορύξεις υδρογονανθράκων που συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη και στην έξαρση των ακραίων καιρικών φαινομένων.

Η καταστροφή της φύσης από τον άνθρωπο είναι πίσω από όποιο σενάριο κι αν υιοθετήσει κανείς για τα αίτια των πρόσφατων πυρκαγιών και πλημμυρών:

·         Εμπρησμός (είτε σκόπιμος είτε λόγω ανεξέλεγκτης χωματερής)

·         Αυθαίρετη δόμηση μέσα σε δάσος χωρίς κανόνες και υποδομές

·         Αυθαίρετες περιφράξεις που περιόριζαν την πρόσβαση στη θάλασσα κατά παράβαση του Συντάγματος

·         Μπάζωμα ρεμάτων και χτίσιμο πάνω σε αυτά ή κατασκευή χώρων στάθμευσης μέσα σε ρέματα

·         Επιχειρηματικά σχέδια εξόρυξης βωξίτη στα Γεράνεια Όρη ή τεράστιες ανεμογεννήτριες που απορρίφθηκαν από τους τοπικούς φορείς.

·         Ένταση ακραίων καιρικών φαινομένων λόγω της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής.

Οποιοδήποτε από τα παραπάνω που έχουν αναφερθεί αυτές τις μέρες ως πιθανά αίτια της καταστροφής, είτε όλα μαζί είτε μεμονωμένα, όλα έχουν κάτι κοινό. Και αυτό το κοινό που έχουν είναι η καταστροφή της φύσης από τον άνθρωπο. Και τώρα μαθαίνουμε με τραγικό τρόπο ότι η καταστροφή της φύσης κοστίζει ανθρώπινες ζωές, απειλεί την επιβίωσή μας στον πλανήτη.

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα μέχρι το 2040 μπορεί να φτάσουν τα 140 εκατομμύρια οι περιβαλλοντικοί πρόσφυγες, αυτοί που θα αναγκαστούν να μετακινηθούν από τον τόπο κατοικίας τους εξαιτίας ακραίων καιρικών φαινομένων, ενώ ήδη οι φυσικές καταστροφές έχουν τετραπλασιαστεί από το 1970 σε 400 το χρόνο, σύμφωνα με το Γραφείο για τη Μείωση της Απειλής Καταστροφών του ΟΗΕ. Στη διάσημη για το κρύο και το χιόνι Σκανδιναβία, οι θερμοκρασίες έχουν ξεπεράσει τους 32°C και πάνω από 50 πυρκαγιές δασών εξαπλώνονται στη Σουηδία. Στο Τορόντο του Καναδά θερμοκρασίες πάνω από 30°C κάνουν ρεκόρ επί 18 συνεχείς μέρες (μέχρι στιγμής) με δεκάδες νεκρούς. Στην Ιαπωνία, όπου οι θερμοκρασίες έφθασαν πάνω από 40°C, ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται συνεχώς. 17 από τα 18 θερμότερα έτη στα 136 χρόνια που γίνονται καταγραφές, όλα ήταν μετά το 2001, με την εξαίρεση μόνο του 1998, σύμφωνα με τη NASA.

Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, κάποιοι στη χώρα μας, ανάμεσά τους και οι κυβερνώντες, ονειρεύονται εξορύξεις υδρογονανθράκων στη στεριά (Ήπειρο) και τη θάλασσα (Λιβυκό και Ιόνιο), πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες κι υποσχόμενοι κελεμπίες στον κοσμάκη που δε γνωρίζει ότι, αν κι εφ’ όσον γίνουν εξορύξεις, τα όποια κέρδη θα πάνε σε πολυεθνικές (διεθνής πρακτική) και σε μας τους υπόλοιπους θα μείνουν η καταστροφή των θαλασσών και της γης, η καταστροφή της αλιείας, της γεωργίας και του τουρισμού και η κλιματική αλλαγή με φαινόμενα σαν κι αυτά που ζούμε αυτές τις μέρες. Φωνές όπως αυτή του πρώην πρύτανη Γιάννη Φϊλη που θεωρεί ότι, αν θέλουμε να περιορίσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη πρέπει να σταματήσει οποιαδήποτε εξόρυξη υδρογονανθράκων στο εξής και να στραφούμε στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (βλ. πρόσφατη εκδήλωση στο Μουσείο Τυπογραφίας στα πλαίσια του 7^ου Θερινού Σχολείου Περιβαλλοντικής Δημοσιογραφίας) ακούγονται ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω., Κι έρημο πρόκειται να καταντήσουν τον τόπο μας και τον πλανήτη η εμμονή στις εξορύξεις υδρογονανθράκων κι η καταστροφή της φύσης, την ώρα που ο ήλιος κι ο άνεμος προσφέρουν απλόχερα και δωρεάν την ενέργειά τους.

Για την κλιματική αλλαγή δείτε:

·         National Geographic https://www.youtube.com/watch?v=G4H1N_yXBiA

·         ITV https://www.youtube.com/watch?v=PlN3qjCi2MU

Χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου

Το κτήριο που κάηκε σε κάρτα του 1900

Η καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της δημόσιας περιουσίας με κίνδυνο μάλιστα άμεσο και για απώλεια ανθρώπινων ζωών με την πυρκαγιά στους παλιούς Ιταλικούς Στρατώνες στο κέντρο των Χανίων ήταν ένα χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου, για να δανειστούμε τον τίτλο ενός λατινοαμερικάνου νομπελίστα συγγραφέα. Η ευθύνη γι’ αυτή την εξέλιξη βαραίνει αποκλειστικά το υπουργείο Άμυνας στα χέρια του οποίου βρισκόταν το κτήριο και το οποίο το είχε εγκαταλείψει εδώ και χρόνια. Η ευθύνη γι’ αυτή την εξέλιξη βαραίνει τόσο την τωρινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου που ούτε το αξιοποίησε ούτε το παραχώρησε στο Δήμο Χανίων, όσο και προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες που πήραν την απόφαση να κλείσουν το Πολεμικό Μουσείο και να εγκαταλείψουν το κτήριο χωρίς να το παραχωρήσουν για τη στέγαση κάποιας άλλης δημόσιας δράσης ή υπηρεσίας όλα αυτά τα χρόνια.

Για την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς όμως στα Χανιά ερίζουν πολλοί μνηστήρες:

Το παλιό ΙΚΑ απέναντι από το Δημοτικό Κήπο Χανίων

·         Η κυβέρνηση (τωρινή και οι προηγούμενες) που αρνούνται πεισματικά να παραχωρήσουν είτε στο Δήμο για κάποια χρήση είτε στο Ιστορικό Αρχείο Κρήτης για τη στέγασή του το κτήριο του παλιού ΙΚΑ πίσω από το Δημοτικό Κήπο, απαξιώνοντας έτσι τη δημόσια περιουσία και δημιουργώντας άλλο ένα κτήριο – φάντασμα στο κέντρο της πόλης των Χανίων που περιμένει να ακολουθήσει τη μοίρα των Ιταλικών Στρατώνων.

·         Ο Δήμος Χανίων που την ίδια ώρα που κλαίει στα ΜΜΕ για την απώλεια των Ιταλικών Στρατώνων που δεν του παραχωρήθηκαν από την κυβέρνηση, την ίδια

Ενετικά Νεώρια στο παλιό Λιμάνι των Χανίων

στιγμή έχει εγκαταλείψει στη μοίρα τους στην καρδιά της Παλιάς Πόλης τα Ενετικά Νεώρια, σημαντικά μνημεία με ιστορία μεγαλύτερη των πέντε αιώνων, τα οποία θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν σημαντικές πολιτιστικές και κοινωνικές δραστηριότητες. Την ώρα που οδύρεται για τα μνημεία που καταστρέφονται, με απόφαση του τελευταίου Δ.Σ. που υπερψήφισε την πρόταση του Δημάρχου πρότεινε να κτιστούν κτίρια συνολικού εμβαδού 11.000 τμ για  αναψυχή, εκθεσιακούς χώρους κλπ εις βάρος του μητροπολιτικού πάρκου στη θέση του στρατοπέδου Μαρκοπούλου που η χανιώτικη κοινωνία τώρα και δεκαετίες προσπαθεί και περιμένει για να ανασάνει η πόλη. Ο ίδιος Δήμος έχει εγκαταλείψει εδώ και χρόνια τα κτήρια των παλιών Παιδικών

Στρατόπεδο Μαρκοπούλου

Εξοχών στη δημόσια έκταση των Αγίων Αποστόλων την παραχώρηση της οποίας πέτυχαν μετά από αγώνες και κινητοποιήσεις χρόνων χιλιάδες πολίτες και η Επιτροπή Αγώνα των πολιτών, Και δε μιλάμε μόνο για την παρούσα πολιτική ηγεσία του Δήμου Χανίων αλλά για τις προηγούμενες που μπορεί να κλαίνε επίσης με μαύρο δάκρυ τώρα για την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και της δημόσιας περιουσίας.

Κτήριο Παπαδόπετρου στο κέντρο των Χανίων

·         Η διοίκηση του Πολυτεχνείου Κρήτης (διαχρονικά) που έχει εγκαταλείψει εδώ και χρόνια στο κέντρο της πόλης των Χανίων το κτήριο Παπαδόπετρου αφού εκδιώχθηκαν δια της βίας από μέσα οι φοιτητές του ιδρύματος. Η ίδια διοίκηση του Πολυτεχνείου (διαχρονικά) άφησε να ερειπώνονται τα δημόσια κτήρια του Παλιού Διοικητηρίου, των παλιών Φυλακών και της Μεραρχίας στο λόφο Καστέλι στην καρδιά της Παλιάς Πόλης των Χανίων. Πρόσφατα δε εγκατέλειψε και το κτήριο της παλιάς Πρυτανείας στην ίδια περιοχή αρνούμενη είτε να το αξιοποιήσει για τις ανάγκες των φοιτητών είτε για κάποια άλλη δημόσια χρήση, δημιουργώντας άλλο ένα κτήριο – φάντασμα στην καρδιά της Παλιάς Πόλης, για να προωθηθούν τα σχέδια για ιδιωτικοποίηση και εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας για τουριστική εκμετάλλευση από επιχειρηματίες.

Η παλιά Πρυτανεία του Πολυτεχνείου στο λόφο Καστέλι

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, κυβέρνηση, Δήμος Χανίων και διοίκηση του Πολυτεχνείου Κρήτης φέρουν βαρύτατες ευθύνες για την εγκατάλειψη και την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και οι ευθύνες αυτές απλώνονται και στις προηγούμενες κυβερνήσεις και διοικήσεις του Δήμου και του Πολυτεχνείου Κρήτης και στους ταγούς της πόλης, βουλευτές και υπουργούς, νυν και πρώην. Η χώρα μας βιώνει μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση ακριβώς γιατί αδυνατεί το πολιτικό προσωπικό και οι πολίτες της να προστατέψουν τη δημόσια περιουσία, το φυσικό της πλούτο και την πολιτιστική της κληρονομιά και καταλήγουν να δανείζονται και να κατασπαταλούν το δημόσιο, φυσικό και πολιτιστικό πλούτο του τόπου.
Αλλά για να μην πούμε «νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων » (μτφ «τώρα και για πάντα στη διάρκεια των αιώνων») σε ό,τι αφορά την καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της δημόσιας περιουσίας, πρέπει να αλλάξουν στάση οι πολίτες και να επιβάλουν ενεργά την προστασία του πολιτιστικού και φυσικού πλούτου και της δημόσιας περιουσίας προσπερνώντας τις πολιτικές ηγεσίες που στέκονται ανάξιες των περιστάσεων και ατενίζουν την καταστροφή.