Παγκόσμια Ημέρα Νερού 2017

 Η Παγκόσμια Ημέρα Νερού (22 Μαρτίου) 2017 θα πρέπει να αποτελέσει ημέρα προβληματισμού για τις απειλές κατά του νερού, των υδάτινων αποθεμάτων και των υγροτόπων από την κλιματική αλλαγή, τη μόλυνση του νερού, την κατασπατάληση του νερού και την καταστροφή των αποθεμάτων πόσιμου νερού με καταστροφικές εξορύξεις και επενδύσεις όπως πχ γήπεδα γκολφ στην Κρήτη. Σε αυτές τις απειλές έχει προστεθεί και ο κίνδυνος της ιδιωτικοποίησης.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ: Μπορεί τη φετινή χρονιά να είχαμε αρκετές βροχές, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε την επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής εξαιτίας της εμμονής στη χρήση ορυκτών καυσίμων (πετρελαίου, άνθρακα, λιγνίτη) που οδηγεί σε αύξηση της μέσης θερμοκρασίας, κλιματική αστάθεια και απειλεί τα αποθέματα πόσιμου νερού. Δείτε περισσότερα εδώ

ΜΟΛΥΝΣΗ: Όμως το πόσιμο νερό, το οποίο είναι λιγότερο από το 1% του νερού του πλανήτη, μολύνεται καθημερινά τόσο από βιομηχανικά απόβλητα (όπως στον

Ασωπό ποταμό στη Βοιωτία) όσο και από οικιακά και ξενοδοχειακά απόβλητα λόγω της έλλειψης βιολογικών καθαρισμών σε αρκετές περιοχές (ακόμη και σε κάποιες από τις πλέον τουριστικές περιοχές του νομού μας). Μολύνεται ακόμη το πόσιμο νερό από τη χρήση χημικών φυτοφαρμάκων και εντομοκτόνων στη γεωργία, με τα θλιβερά αποτελέσματα στην υγεία μας που περιγράφηκαν στην πρόσφατη εκδήλωση του Φαρμακευτικού Συλλόγου Χανίων. Πότε αλήθεια θα σταματήσει ο χημικός πόλεμος κατά της υγείας μας στη γεωργία, πότε θα υπάρξει μια αποφασιστική πολιτική στήριξης της βιολογικής καλλιέργειας στη γεωργία, για να πάψουμε να δηλητηριαζόμαστε κι εμείς κι η φύση; Δείτε και εδώ

ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΗΣΗ: Μια άλλη απειλή για το πόσιμο νερό είναι η κατασπατάλησή του. Κατασπατάληση εξαιτίας των παλιών δικτύων και των διαρροών που οδηγούν το μισό περίπου πόσιμο νερό να χάνεται στο δρόμο για το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Κατασπατάληση εξαιτίας κακοτεχνιών, όπως είδαμε και στο Φράγμα του Βαλσαμιώτη. Κατασπατάληση εξαιτίας άφρονων γεωργικών πρακτικών, όπως πχ κάποιοι που ποτίζουν με κανονάκια μέρα μεσημέρι με αποτέλεσμα τεράστιες ποσότητες νερού να χάνονται λόγω εξάτμισης από τη θερμοκρασία. Πολλοί ακόμη δεν έχουν κατανοήσει το αυτονόητο, ότι πρέπει να ποτίζουμε νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα για να μη χάνεται νερό, κι ότι πρέπει να καταργήσουμε τα κανονάκια και να υιοθετήσουμε το πότισμα με σταγόνες.

ΓΚΟΛΦ: Ξεχωριστή θέση στον τομέα της κατασπατάλησης του νερού έχουν οι διαβόητες μεγάλες τουριστικές επενδύσεις με τα γήπεδα γκολφ και τα τουριστικά χωριά, όπως αυτή στο Κάβο Σίδερο. Ένα γήπεδο γκολφ 18 οπών καταναλώνει όσο νερό έχει ανάγκη μια πόλη 11.000 κατοίκων! Και θέλουν να φτιάξουν τρία τέτοια γήπεδα στο Λασίθι, σε μια περιοχή που φιγουράρει σε όλους τους επίσημους χάρτες της ερημοποίησης, της διαδικασίας μετατροπής σε έρημο εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και άφρονων γεωργικών πρακτικών. Κι επειδή η ασθένεια είναι κολλητική, κάποιοι επιδιώκουν τη δημιουργία γηπέδου γκολφ και στο ιστορικό αεροδρόμιο του Μάλεμε, αγνοώντας τη σημαντική ιστορική σύνδεση του αεροδρομίου με τη Μάχη της Κρήτης, τον ηρωικό κρητικό αγώνα κατά του ναζισμού και του φασισμού.

ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ: Δε θα επεκταθούμε εδώ σε άλλες καταστροφικές για το πόσιμο νερό πρακτικές όπως η εξόρυξη χρυσού στηΧαλκιδική (με τη χρήση δηλητηρίων όπως το αρσενικό) ή, διεθνώς, η εξόρυξη φυσικού αερίου με τη μέθοδο της υδραυλικής ρωγμάτωσης (fracking), η εξόρυξη πετρελαίου στο Νίγηρα από πολυεθνικές μολύνοντας ταυτόχρονα το νερό από το οποίο πίνουν και με το οποίο ζουν οι ντόπιοι ιθαγενείς λαοί. Όλες αυτές οι καταστροφικές πρακτικές μολύνουν πόσιμο νερό, απειλούν την υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων, εξαναγκάζουν εκατομμύρια ανθρώπους σε μετανάστευση και προσφυγιά (περιβαλλοντικοί πρόσφυγες).

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ: Τέλος, το πόσιμο νερό απειλείται από την επιδίωξη ιδιωτικοποίησης του νερού καταρχάς σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με πιέσεις πολυεθνικών μέσα και από τα μνημόνια. Όπου έχει γίνει ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού, το αποτέλεσμα ήταν να πολλαπλασιαστούν οι τιμές, να μειωθεί το προσωπικό που ασχολείται με τη διαχείριση του νερού, να σταματήσουν ή να περιοριστούν δραστικά οι επισκευές των δικτύων και, τέλος, να αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό η ποιότητα του πόσιμου νερού, καθώς συχνά οι συμφωνίες ιδιωτικοποίηση περιλαμβάνουν ειδική διάταξη μυστικότητας για τις μελέτες ποιότητας του νερού. Γι’ αυτό το λόγο μεγάλες πόλεις όπως το Παρίσι και το Βερολίνο επαναδημοτικοποίησαν το νερό, το πήραν πίσω οι Δήμοι από τις ιδιωτικές εταιρείες μετά από κινητοποιήσεις των πολιτών και δημοψηφίσματα. Αλλού όπως στην Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας χρειάστηκε να εξεγερθούν οι πολίτες, να υπάρξουν συγκρούσεις και νεκροί για να φύγουν πολυεθνικές που είχαν αναλάβει τη διαχείριση και απαγόρευαν ακόμη και τη συλλογή του νερού της βροχής! Δείτε περισσότερα εδώ