Πολλά παράξενα συμβαίνουν γράφονται και ακούγονται στην χανιώτικη κοινωνία που έχουν σαν αποτέλεσμα να διχάζουν καμιά φορά την κοινή γνώμη, να δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις και οι πολίτες να μπερδεύονται μέσα σε ένα λαβύρινθο επιμέρους αντιθέσεων χάνοντας την εικόνα της βασικής αντίθεσης κάθε φορά.
Ένα θέμα τοπικό που αφορά στο Μαρκόπουλο αλλά με
παγκόσμια εμβέλεια (όσον αφορά την κλιματική
κρίση και τις βιώσιμες πόλεις) είναι οι εσφαλμένες εντυπώσεις και ένα
ανεκδιήγητο κουβάρι διαστρεβλωμένων ειδήσεων και σπασμωδικών κινήσεων με
τριτοκοσμικό άρωμα και νεοφιλελεύθερο κυνισμό από την μεριά της Δημοτικής Αρχής,
κουβάρι το οποίο καλούμαστε να μην ξεμπλέξουμε ποτέ, ώστε η κοινωνία μας να
συνεχίσει να μην θίγει τα κακώς κείμενα. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του δηλαδή
μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Το
θέμα αφορά στα 55 στρέμματα του πρώην στρατοπέδου Μαρκοπούλου, τον τελευταίο μεγάλο ελεύθερο δημόσιο χώρο της
πόλης που βρίσκεται στον Άγιο Ιωάννη σε μια κεντρική γειτονιά των Χανίων, και στις διαδοχικές προσπάθειες της σημερινής
Δημοτικής αρχής να χώσει βιαστικά και
απεγνωσμένα ένα ακόμα παράνομο χώρο στάθμευσης - -με ό,τι προβλήματα προκύψουν-
για να ψευτομπαλώσει, όπως νομίζει, την απαράδεκτη κατάσταση του κυκλοφοριακού
μέσα στην πόλη. Στην προσπάθεια της αυτή
κατηγορεί, λοιδορεί και εμπαίζει τους Χανιώτες που αντιτίθενται, οι
οποίοι με εικοσάχρονες διεκδικήσεις και τρεις αποφάσεις διαπαραταξιακών
δημοτικών Συμβουλίων κατάφεραν να
ξεκινήσει η διαδικασία παραχώρησης του στρατοπέδου στην κοινωνία των Χανίων για
να γίνει πάρκο, ελεύθερος δημόσιος χώρος, μια ανάσα ζωής και πολιτισμού σε μια πόλη
που υπολείπεται 300 στρέμματα πρασίνου..
Έτσι λοιπόν ένα
περίεργο ερώτημα υπόγεια και μυστήρια αρχίζει να τίθεται στην καλοπροαίρετη
κοινωνία προερχόμενο έμμεσα από τους τοπικούς άρχοντες. Προσωρινό Πάρκο και προσωρινό
Παρκινγκ στο πρώην στρατόπεδο Μαρκοπούλου; Προσωρινό παρκινγκ και μελλοντικό
Πάρκο, «το καλύτερο της Ελλάδος»; Δύο
βασικές αλλά ανταγωνιστικές ανάγκες της
εποχής που απαιτούν άμεση λύση αλλά με
διαφορετική γεωγραφική τοποθέτηση και διαχρονική σημαντικότητα .
Ο
γνωστός συγκοινωνιολόγος Θάνος Βλαστός αναφέρει ότι «η πόλη πέθανε γιατί τα
αυτοκίνητα αυξήθηκαν στους αριθμούς που γνωρίζουμε».
Σε
όλες τις πολιτισμένες πόλεις του κόσμου ζητούμενο είναι η βιωσιμότητα. Βασική προϋπόθεση
η σχέση πόλη-φύση. Το δίπολο αυτό που κάποτε σηματοδοτούσε έννοιες
αντιθετικές γίνεται σήμερα δίπολο σύνθεσης και δίνει την ευκαιρία να
επανασχεδιάσουμε την πόλη γύρω από τους δημόσιους ανοιχτούς χώρους. Στην
προσπάθεια αυτή δεν νοείται πλέον παρκινγκ
μέσα στον αστικό ιστό. Τα παρκινγκ
μεταφέρονται περιφερειακά του κέντρου των πόλεων και η διέλευση από εκεί
προς το κέντρο εξυπηρετείται με Δημόσια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που δεν
ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα. Ενώ συγχρόνως δένδρα, πάρκα και άλση, κήποι πάνω
σε ταράτσες (Παρίσι), ακόμα και πρασιές πάνω στα πεζοδρόμια (Άμστερνταμ)
φυτρώνουν στους ελεύθερους δημόσιους
χώρους.
Η
τραγική ατμοσφαιρική ρύπανση των πόλεων και η ραγδαία αυξανόμενη κλιματική
κρίση μας έμαθε ότι μία μουριά δροσίζει σαν τρία κλιματιστικά χωρίς χρηματική
επιβάρυνση, χωρίς να ρυπαίνει αντίθετα καθαρίζει την ατμόσφαιρα από το διοξείδιο
του άνθρακα.
Η 15η Ιουλίου ορίστηκε ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Θυμάτων της Παγκόσμιας Κλιματικής Κρίσης (EU Day for Victims of the Global Climate Crisis). Δεν είναι απλώς ημέρα μνήμης των ήδη θυμάτων αλλά αφύπνισης για να επενδύσουμε σε ένα πιο ασφαλές, ανθεκτικό μέλλον για όλες κι όλους. Την
περασμένη εβδομάδα ολοκληρώθηκε στην Νέα Σμύρνη η συνάντηση των Ευρωπαϊκών
πόλεων προς την κλιματική ουδετερότητα στην οποία συμμετέχει ενεργά και ο πολύπαθος
δήμος Αθηναίων. Ο δικός μας δήμος «αγρόν ηγόραζε».
Με την
συμπεριφορά του δίνει την εντύπωση ότι όχι μόνο δεν αγωνιά για την κλιματική
κρίση και δεν συμπλέει με την παγκόσμια προσπάθεια μετατροπής των ασφυκτικών
πόλεων σε βιώσιμες αστικές νησίδες αλλά, όντας υποχρεωμένος να γνωρίζει και να
σεβαστεί την ευρωπαϊκή νομοθεσία σε ό,τι αφορά την προστασία του περιβάλλοντος,
μπερδεύει της προτεραιότητες, δεν σέβεται τις ήδη υπάρχουσες μελέτες που αφορούν στον πολεοδομικό σχεδιασμό της περιοχής των Χανίων,
επεμβαίνει πρόχειρα και δρα επιμέρους
και επιλεκτικά για το θεαθήναι. Αντιδρά
δε ενάντια σε όποια κριτική μην διστάζοντας να παραμορφώσει την αλήθεια
Όχι αγαπητοί
δημοτικοί μονοάρχοντες, η βασική αντίθεση δεν είναι ΠΑΡΚΟ Η ΠΑΡΚΙΝΓΚ η βασική αντίθεση είναι ανάμεσα σε εσάς με
την νεοφιλελεύθερη μικροπολιτική σας η οποία είναι απόρροια πίεσης μικρών και
μεγάλων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, και η οποία έρχεται σε αντίθεση
με τις βασικές ανάγκες για ποιότητα ζωής για όλους και όλες, τώρα και αύριο σε
μια φιλική για τους κατοίκους και τους επισκέπτες πόλη.
Αν γνωρίζατε
και τολμούσατε, η πόλη μπορεί να βελτιωθεί, να πρασινίσει ,
η ρύπανση να μειωθεί, η θαλάσσια αύρα να εισχωρήσει ευνοϊκά στο εσωτερικό της,
το περιβάλλον να καθαρίσει, το ποδήλατο και τα δημόσια ΜΜΜ μπορούν να κερδίσουν
την κούρσα.
Ενώ,
ανοίγοντας την πόρτα για χρήση »προσωρινού» πάρκινγκ στο Μαρκόπουλο με παρουσία
των σωμάτων ασφαλείας, ανοίγετε μια ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ .
Το ερώτημα
είναι; οι Χανιώτες θα το επιτρέψουν; Η ιστορία θα το δείξει.
