Η εκχώρηση από τη
διοίκηση του Πολυτεχνείου Κρήτης των κτηρίων της Παλιάς Μεραρχίας –
Διοικητηρίου και της Παλιάς Πρυτανείας στο λόφο Καστέλι των Χανίων είναι ένα
δείγμα των καιρών που ζούμε, όταν τα πάντα ξεπουλιούνται «για μια χούφτα
δολάρια». Πρωτοπόροι σε αυτή τη δραματική εποχή εκποιήσεων δε θα μπορούσαν παρά
να είναι και οι πνευματικοί ταγοί της πόλης και της χώρας.
Όταν η κυβέρνηση
ξεπουλάει λιμάνια κι αεροδρόμια κι η νεοφιλελεύθερη αντιπολίτευση την εγκαλεί
γιατί «δεν προχωράει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις» (δηλαδή σε περισσότερες
ιδιωτικοποιήσεις), τότε ο κυρίαρχος «πνευματικός κόσμος» προχωράει κι αυτός
στις δικές του ιδιωτικοποιήσεις όπου μπορεί, πιστός στο «πνεύμα των καιρών»,
στο πνεύμα του «όλα πουλιούνται κι όλα αγοράζονται», που είναι η επιτομή της
ακραίας νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Ετοιμάζονται στη συνέχεια να πουλήσουν το
νερό που πίνουμε, να ιδιωτικοποιήσουν την ενέργεια, τα δάση και τις παραλίες.
Μόνο τον αέρα που αναπνέουμε δεν έχουν βρει τρόπο ακόμη να τον
ιδιωτικοποιήσουν.
Και να μη μας πει
κανείς ότι δεν πρόκειται για πώληση αλλά για «παραχώρηση για 25 χρόνια».
Κανένας σοβαρός επενδυτής δε βάζει εκατομμύρια για να φύγει μετά από μερικά
χρόνια και μάλιστα από μια περιοχή που είναι χρυσωρυχείο όπως η Παλιά Πόλη των
Χανίων.
Αυτό που πουλάει η
διοίκηση του Πολυτεχνείου όμως δεν είναι απλά δυο κτήρια. Είναι η Ιστορία των
Χανίων και της Κρήτης, μιας και εκεί στεγάστηκε το Διοικητήριο της Κρήτης επί
Κρητικής Πολιτείας. Εκεί διαδραματίστηκαν ιστορικές στιγμές, όπως όταν για
παράδειγμα μετά την αντιφασιστική εξέγερση των Χανίων κατά του Μεταξά το 1938,
συνελήφθη και φυλακίστηκε εκεί ο θρυλικός στρατηγός Μάντακας, ο οποίος στη
συνέχεια απελευθερώθηκε από την οικογένεια και φίλους του σε αυτό το κτήριο,
για να φύγει αργότερα στις Μαδάρες κι έπειτα στην Αθήνα και να πρωταγωνιστήσει
στην Εθνική Αντίσταση, αναλαμβάνοντας υπουργός στην κυβέρνηση του βουνού, της
απελευθερωμένης από τους Ναζί Ελλάδας. Αυτή την Ιστορία της πόλης, της Κρήτης
και της χώρας πουλάνε, δίνοντας για ιδιωτική τουριστική αξιοποίηση τα κτήρια
του Πολυτεχνείου στο λόφο Καστέλι. Και θα
είναι για πρώτη φορά τα τελευταία 5.500 χρόνια, που στην κορυφή του λόφου του
Καστελιού των Χανίων, δε θα υψώνονται δημόσια κτήρια που στεγάζουν τη διοίκηση
και δημόσιες λειτουργίες της πόλης. Διότι σε εκείνο το λόφο βρέθηκε το
σφράγισμα του Ηγεμόνα, το οποίο φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο και δείχνει
ότι εκεί βρισκόταν η διοίκηση της πόλης από τη Μινωική εποχή. Κι αυτό
συνεχίστηκε κι αργότερα σε όλες τις επόμενες ιστορικές περιόδους, με εξαίρεση
την τωρινή, που με ευθύνη του Πολυτεχνείου και της πολιτικής ηγεσίας της πόλης
και της χώρας, τα κτήρια αυτά εγκαταλείφθηκαν χωρίς κανένα σχέδιο αναστήλωσης
και αξιοποίησής τους για δημόσιες λειτουργίες όπως η στέγαση φοιτητών,
λειτουργία Αρχιτεκτονικής Σχολής ή πολιτιστικές χρήσεις.
Η υπόθεση των δυο
συγκεκριμένων κτηρίων δεν αφορά το Πολυτεχνείο μόνο. Αφορά όλη την πόλη, τους
φορείς της και τους πολίτες της που οφείλουν να υπερασπίσου την Ιστορία της
πόλης τους. Ξενοδοχεία έχουμε πολλά, δε χρειαζόμαστε κι άλλα. Ας πάψουν οι τοπικοί φορείς, ο Δήμος, οι
Χανιώτες υπουργοί και βουλευτές να βγάζουν την ουρά τους απέξω κι ας κάτσουν σε
ένα κοινό τραπέζι να βρουν τρόπους δημόσιας χρηματοδότησης για την
αξιοποίηση των συγκεκριμένων κτηρίων προς όφελος του δημοσίου διατηρώντας το
δημόσιο κι ελεύθερο χαρακτήρα τους. Ειδάλλως, θα είναι συνυπεύθυνοι για το
ξεπούλημα της Ιστορίας της πόλης!
